Κείμενα Φυσικής και άλλα Θέματα ....

- Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να ακούς το κελάϊδισμα των πουλιών σε ένα δάσος, το θρόισμα των φύλλων, το κελάρυσμα του νερού από το ρυάκι; Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να νιώθεις στο μάγουλό σου τη ζέστη από ένα βότσαλο μιας καλοκαιρινής ακρογιαλιάς που την είδε ο ήλιος; Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από ένα τραγούδι ή από το να σου απλώνουν ένα ζεστό χέρι; - Και βέβαια υπάρχει! Υπάρχει Η ΓΝΩΣΗ που θα απογειώσει την απόλαυση. Το να ξέρεις π.χ. ότι όλα αυτά τα όμορφα που απολαμβάνεις είναι ουσιαστικά ίδια, ότι είναι "αντανακλάσεις" του ίδιου φαινομένου. Οι ήχοι του δάσους, το τραγούδι, το ζεστό βότσαλο κλπ οφείλουν την ομορφιά της αίσθησης που μας δίνουν στο ίδιο πολύ απλό πράγμα. - Οι ήχοι του δάσους και η ζέστη ενός βότσαλου είναι το ίδιο πράγμα; - Ναι. Στη μια περίπτωση (ήχο) έχουμε σωματίδια (π.χ. άτομα, μόρια, ιόντα κλπ) που εκτελούν σχετικά "αργές" αλλά αρκετά συγκεκριμένες κινήσεις και στην άλλη περίπτωση (ζέστη) έχουμε σωματίδια που κινούνται πολύ γρήγορα και

 Σάματις τί χρειάζεται για τ΄ όμορφο; Θέλει να μυρίσεις με όλη σου τη δύναμη τα χρώματα που σου δίνονται απλόχερα και να στρώσεις με λαχτάρα ξεχωριστή, κάπου μέσα στο δάσος, ένα τραπέζι με λουλούδια.   Μια άγρια πασχαλίτσα άσπρη κοντούλα πάνω σε κέντημα δικό σου που σινιάρισες σε ξύλο, φτάνει. Τότε το όνειρο σίγουρα θα έρθει να σε βρει, γιατί ένα ολόκληρο δάσος και χίλια χρώματα σε είδαν να το στολίζεις και να το καρτερείς.            

  Εδώ και καιρό ξαναδουλεύω παλιά μου κείμενα ώστε να γίνουν πιο άξια.  Όποιοι φίλοι έχουν τα αντίστοιχα παλιά κείμενα ας τα διαγράψουν και ας βάλουν στη θέση τους τα καινούρια. Είναι σαφώς καλύτερα. Πιο σαφή και πληρέστερα. Σήμερα, 11-8-2024, δίνω ανανεωμένο ένα κείμενο του 2009. Γράφτηκε τότε με αφορμή κάποια απλή (ποσοτική) λυκειακή άσκηση συναδέλφου πάνω στις ηλεκτρικές δυναμικές γραμμές.   ................ ...... - Υπάρχει έστω και ένας που θα διαβάσει 29 σελίδες για τις ηλεκτρικές δυναμικές γραμμές μέσα στον δεκαπενταύγουστο με τέτοια ζέστη; Η διδασκαλία των δυναμικών γραμμών στο Σχολείο χρειάζεται 5-6 σειρές λόγια και γίνεται μέσα σε 4-5 λεπτά περίπου. Γιατί έφαγες τόσο χρόνο με αυτές τις γραμμές; - Για τρεις λόγους α) Πάντα ελπίζω ότι θα βρεθεί έστω και ένας να διαβάσει τις δουλειές μου. Εξάλλου αυτή είναι η ελπίδα καθενός που κάνει μια εργασία. Η προσφορά στον "έστω και έναν". Αυτό, το «έστω και ένα παιδί», δε στηρίζει και τον Δάσκαλο στην τάξη;

Ποιος/α είσαι; Ξέρεις ότι υπάρχεις και ότι είσαι εσύ, ακόμη και όταν όλα αλλάζουν γύρω σου. Πώς τα καταφέρνεις και διατηρείς τον εαυτό σου; Ή καλύτερα ποιο πράγμα είναι η ταυτότητά σου, το εγώ σου;  ......... Ο Πλούταρχος σε ένα νοητικό του πείραμα θέτει το ερώτημα ευφυέστατα, κάπως έτσι: «Ο Θησέας πήγε στην Κρήτη και σκότωσε τον Μινώταυρο με ένα πλοίο. Στο πλοίο με τα χρόνια έγιναν απανωτές επιδιορθώσεις. Αν όλα όσα χαλάνε πάνω στο πλοίο με τον καιρό αντικαθίστανται με καινούρια πανομοιότυπα κομμάτια, το πλοίο στο τέλος θα τα έχει όλα καινούρια. Το πλοίο αυτό θα είναι ακόμη το πλοίο του Θησέα; Αν όχι ποιο είναι το οριακό σημείο μετά από το οποίο το πλοίο παύει πλέον να είναι πλοίο του Θησέα;» ....... Αλήθεια, πόσο παράξενο πράγμα είναι η διατήρηση της ταυτότητάς μας; Ποιο είναι αυτό που τελικά μας δίνει ταυτότητα; .............. Η γνώμη μου α) Κάποτε στα Λαγκάδια Γορτυνίας έπρεπε να υποστηρίξω με γραπτό μου κείμενο και με συζήτηση την προβολή της ταινίας «