Ήχος και Ζέστη

- Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να ακούς το κελάϊδισμα των πουλιών σε ένα δάσος, το θρόισμα των φύλλων, το κελάρυσμα του νερού από το ρυάκι;

Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να νιώθεις στο μάγουλό σου τη ζέστη από ένα βότσαλο μιας καλοκαιρινής ακρογιαλιάς που την είδε ο ήλιος;

Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από ένα τραγούδι ή από το να σου απλώνουν ένα ζεστό χέρι;

- Και βέβαια υπάρχει! Υπάρχει Η ΓΝΩΣΗ που θα απογειώσει την απόλαυση. Το να ξέρεις π.χ. ότι όλα αυτά τα όμορφα που απολαμβάνεις είναι ουσιαστικά ίδια, ότι είναι "αντανακλάσεις" του ίδιου φαινομένου. Οι ήχοι του δάσους, το τραγούδι, το ζεστό βότσαλο κλπ οφείλουν την ομορφιά της αίσθησης που μας δίνουν στο ίδιο πολύ απλό πράγμα.

- Οι ήχοι του δάσους και η ζέστη ενός βότσαλου είναι το ίδιο πράγμα;

- Ναι. Στη μια περίπτωση (ήχο) έχουμε σωματίδια (π.χ. άτομα, μόρια, ιόντα κλπ) που εκτελούν σχετικά "αργές" αλλά αρκετά συγκεκριμένες κινήσεις και στην άλλη περίπτωση (ζέστη) έχουμε σωματίδια που κινούνται πολύ γρήγορα και «ακατάστατα», κινούνται δηλαδή γρήγορα και χαοτικά.

Κι έτσι το ένα γίνεται ήχος και το άλλο ζέστη.

Η ποιότητα είναι ακριβώς ίδια: Κίνηση σωματιδίων.

Η διαφορά έγκειται στον τρόπο κίνησης αυτών των σωματιδίων.

Μια αλλαγή στον συγκεκριμένο τρόπο κίνησης των σωματιδίων αλλάζει τον ήχο. Τον κάνει αηδόνι ή ρυάκι ή και να σε ξεκουφάνει.

Μια ακόμη πιο γρήγορη και πιο χαοτική κίνηση των σωματιδίων κάνει το βότσαλο πιο ζεστό έως να μη μπορείς να το ακουμπήσεις.

- Και αυτή η γνώση είναι ομορφιά;

- Μα Η ΓΝΩΣΗ είναι η υπέρτατη ομορφιά, γιατί δίνει άλλη χροιά στην απόλαυση.

Πιο μεγάλη ομορφιά από το να βλέπεις σκέτα την επιφάνεια είναι το να βλέπεις την επιφάνεια γνωρίζοντας το μηχανισμό που παράγει την ομορφιά της επιφάνειας.

Η γνώση είναι εκείνη που δίνει ξεχωριστό στίγμα στη ματιά σου: 

Αντί να αλληθωρίζεις κοιτώντας το δάκτυλο η γνώση σε κάνει ικανό να σηκώνεις το βλέμμα σου ψηλά και να αντικρίζεις εκστασιασμένος την ομορφιά μιας ολόκληρης Φύσης ενοποιημένης κάτω από τους ίδιους μηχανισμούς (νόμους).

- Άρα το τραγούδι του αηδονιού και η ζέστη του βότσαλου στηρίζονται στον ίδιο απλό μηχανισμό. Κινούνται έτσι τα σωματίδια γίνονται ήχοι (και λίγο ζέστη), κινούνται χαοτικά και γρήγορα γίνονται ζέστη

- Ναι. Η ομοιότητα του ήχου και της ζέστης είναι μια από τις πιο απλές, πρώτες, παλιές κατακτήσεις της Φυσικής.

.....

Η Φυσική ίσως κάποτε βρει το λόγο που υπάρχουμε και δώσει τις συντεταγμένες της ζωής μας.

Θα το κάνει ερμηνεύοντας και συνδέοντας πράγματα που αρχικά φαίνονται ανόμοια αλλά που τελικά είναι ίδια. Ήδη σήμερα έχει προχωρήσει πάρα πολύ αυτή την ενοποίηση βάζοντας στο χορό τα κβάντα.